Yargıtay, mülk sahibinin öbür bir konutta kiracı olarak oturması durumunda kiradaki konutun boşaltılması gerektiğine hükmetti.
İşten çıkarılmasıyla bulunduğu kentten, kiracılı meskeninin olduğu ilçeye taşınan bir kişi, kiracısından konutunu boşaltmasını istedi.
Kiracının talebi reddetmesi üzerine bahis yargıya taşındı. Sulh hukuk mahkemesinde görülen davada mesken sahibi kiralanan konutun konut gereksinimi nedeniyle tahliyesini; davalı kiracı ise davanın reddini istedi.
MAHKEMEDE RET
Mahkeme, davacı tarafın gereksinim savını kanıtlayamamış olması sebebiyle davanın reddine karar verdi.
KİRADA OTURMAK KÂFİ DELİL
Davacı kararı temyiz edince devreye Yargıtay 3. Hukuk Dairesi girdi. Emsal nitelikteki kararda, mülk sahibinin öbür bir dairede kiracı olarak oturması kâfi kanıt olarak sayıldı.
Kararda, “İhtiyaç savına dayalı davalarda tahliyeye karar verilebilmesi için muhtaçlığın gerçek, samimi ve zarurî olduğunun kanıtlanması gerekir. Devamlılık arz etmeyen süreksiz gereksinim tahliye sebebi yapılamayacağı üzere şimdi doğmamış yahut gerçekleşmesi uzun bir müddete bağlı olan muhtaçlık da tahliye sebebi olarak kabul edilemez.” denildi.
MAHKEMENİN KARARI BOZULDU
Davacının kirada oturmasının muhtaçlığın varlığının en önemli ispatı olduğu belirtilen kararda, şu tabirlere yer verildi:
“Dinlenilen davacı şahitlerinin da gereksinim tezini doğruladıkları anlaşılmaktadır. Bu durumda muhtaçlığın samimi, gerçek ve mecburî olduğunun kabulü icab eder. Mahkemece gereksinim nedeniyle tahliye isteminin kabulüne karar verilmesi gerekirken yazılı formda reddine karar verilmesi yöntem ve yasaya ters olup, bozmayı gerektirmiştir.”